donderdag 18 november 2010

Zondag 14 november 2010

Wat een dag! We dachten dat het allemaal vlot zou verlopen door onze twee goede gidsen, maar het treinverkeer was daar niet mee akkoord!
Het begon al om 14u20 in  Antwerpen. Daar kwam onze trein aan, wat waren we opgelucht. Maar toen begon de miserie. Nadat we onze valiezen van de trein sleurden, zochten we tevergeefs plaats. Eenmaal  geïnstalleerd bleven we stilstaan … En dit zeker ander halfuur lang. We vreesden dat we alweer huiswaarts moeten keren want het was al 16u30. Maar na anderhalf uur kwam plots de oplossing voor ons: de NOODTHALYS!
Daarna moesten we verschillende keren overstappen. Tijdens elke overstap was het telkens opnieuw een marteling want we moesten onze ‘kleine’ koffer  elke keer op en af de trap sleuren.
Na 6 uur reizen kwamen we aan in Zwolle. Omdat er werken waren aan de treinsporen werden er bussen in gelegd om ons naar Meppel te brengen. We dachten dat we rust hadden maar niets was minder waar. Toen we ons naar het perron in Meppel  begaven was er een overrompeling van gestrande reizigers. Na 10 minuten wachten op het perron in Meppel kwam onze laatste trein aan, wat waren we gelukkig!
Uiteindelijk kwamen we na een helse rit aan in Groningen. Daar stonden Ali en Ann ons op te wachten met een busje. Helaas konden onze ‘kleine’ valiezen niet in dat busje. Ali belde haar papa op om de koffers naar ons verblijf te brengen.
Daar kwamen aan om 22u15. Het was al donker toen we in ‘de bloemert’ aankwamen. Met heel weinig licht zochten we onze huisjes. Na even zoek vonden we die. Sommige studenten maakten al kennis met de buitenlandse studenten. Anderen moesten nog even wachten.

Na een zware en vermoeiende dag was iedereen blij om zijn bed te zien.
Hier eindigde onze eerste dag!
Wat hebben we onthouden deze dag?
·         Punt 1: Wachten kan lang zijn.
·         Punt 2: Vertrouw NOOIT op het openbaar vervoer.
·         Punt 3: Koffers kunnen zwaar zijn.

Lang leve de roltrappen in Antwerpen!

Bij onze noorderburen moest alles handmatig gebeuren.
2 Dagen later voelden we onze spierpijn nog.

1 opmerking:

  1. Afscheid voor Lobke was heel zwaar.Koffer zat dan ook propvol en de trein is toch altijd een beetje reizen...of niet?

    BeantwoordenVerwijderen